We vieren in 2025 met de wereldwijde Kerk een Jubeljaar.
Als we kijken naar het logo, zien we vier figuren van verschillende kleuren. Ze verwijzen naar de mensheid in de vier windstreken. De figuren zijn verstrengeld, wat hun solidariteit en broederlijkheid uitdrukt. Daarbij klampt de eerste figuur in de rij zich vast aan het kruis. De golven onder de figuren tonen dat de pelgrimstocht van het leven niet altijd op kalme wateren verloopt. Het kruis loopt uit in een anker, de mensen zijn als het ware verankerd aan het kruis. Dat geeft uitdrukking aan de hoop, omdat het anker in nood kan uitgeworpen worden. Het thema van het Jubeljaar klinkt dan ook ‘Pelgrims van hoop’. In de hoop, die ons geloof en onze liefde kenmerkt, zijn we samen om liturgie te vieren.
Op weg naar een jubeljaar…
Paus vraagt om pelgrims van hoop te zijn in het Heilig Jaar 2025
Hoop brengen. Pelgrims van hoop zijn. Dat is wat paus Franciscus in het komende jaar ook van ons als gelovigen vraagt. Het is een bijzonder jaar dat voor de deur staat in onze Kerk. Een heilig jaar, een jubeljaar. Maar wat is dat eigenlijk een jubeljaar? De term heeft twee wortels. Het Hebreeuwse “jobel” betekent “ramshoorn”. Daar blies men “in den beginne” op om – om de vijftig (uiteindelijk vijfentwintig) jaar – aan te kondigen dat in dat jobeljaar alle schulden werden kwijtgescholden en iedereen kon beginnen met een schone lei. Alhoewel dit nooit in de praktijk werd gerealiseerd en ook niet kon gerealiseerd worden, is het jobeljaar altijd blijven functioneren als een ideaal van sociale hervorming en gerechtigheid. Maar er bestaat ook het Latijnse woord “jubulus”: jubel, vreugde, feest! Het jubeljaar zoals de Kerk het viert, verenigt beide wortels in zich: het is bedoeld als een feestelijk jaar van hervorming van het hart en van de samenleving.
Zo’n jubeljaar klinkt als een mooie droom en dat is het tot op zekere hoogte ook. De pelgrimstocht van het leven gaat inderdaad niet altijd over rustige wegen. Gelukkig zijn er her en der sprankels hoop te rapen. In personen die je misschien kent of ontmoet en nog zoveel anderen. In de zoon of dochter die op velerlei manieren zorg draagt voor zijn of haar ouders die al een dagje ouder worden. In de verplegende die een hartelijk woord heeft voor een bange patiënt. In de buurman die een beetje “let” op zijn buurvrouw. Maar ook in de arts die niet kiest voor de “grote” carrière maar meegaat met artsen zonder grenzen om “iets” te doen of te betekenen voor mensen. Of in de man of vrouw die zich waagt in oorlogsgebied omdat hij of zij het niet kan aanzien dat mensen omkomen van honger en dorst.
Pelgrims van hoop. Elk op onze manier kunnen wij hoop zijn, hoop betekenen voor een ander. Moge het voor ieder onder u een fijn en vooral inspirerend jubeljaar worden waarin het grote woord hoop gestalte mag krijgen in wat we doen en zeggen.
Carine Dochy, CCV-medewerker bisdom Brugge.